‘La madre de minor’ gaat met pensioen! Al vanaf de jaren 90 heeft Froukje zich ingezet voor de professionalisering van het vak trainingsacteren, wat resulteerde in ‘haar’ HBO
Je weet waarschijnlijk niet half hoeveel je ons geleerd hebt. Het maakt niet uit wat we nu doen, overal zetten we jouw ‘stokpaardjes’ in: Als juf worden de energizers er vaak bij gepakt, als trainer wordt de Roos van Leary vaak aangehaald, als maker komt de innovatie en onderzoekende houding steeds weer boven en iedereen onthoudt het buurthuisspel. Geen vergadering is meer hetzelfde met de inzichten die binnen dat spel werden opgedaan waarin letterlijk op je voorhoofd stond geschreven wat men van jouwpersonage vond.
Hoe we gestoeid hebben met geloofwaardig spel, dat past bij de situatie, waar vervolgens nog feedback over gegeven moest worden. Je gaf ons zelfvertrouwen om daarin fouten te durven maken, waarin we niet alleen anderen maar ook onszelf verbaasden. Je uitte je vertrouwen in ons door met een giga dosis enthousiasme, betrokkenheid en passie ons verder te laten onderzoeken naar mogelijkheden van het vak waarvoor jij in Nederland ruim baan hebt gemaakt. En uiteraard moeten we even extra stil staan bij de humor waarmee de lessen werden gevuld. Voorbeelden werden uitgespeeld, avonturen als tokkie zijn beleefd en anekdotes hebben de revue gepasseerd.
Zonder te melancholisch te worden natuurlijk. Je missie om jouw arsenaal aan kennis en ervaring door te geven aan aspirant trainingsacteurs was altijd duidelijk. Hoezeer je ook genoot van het handen en voeten geven aan een rol, het moest wel kloppen. Altijd kritisch, opbouwend, zorgvuldig, en met een mening, een hoge lat en een scherpe blik. Je had oog voor de voorkeuren van iedere individuele student, maar zorgde er altijd voor dat iedereen kon groeien. Soms hield dat in door in het diepe te worden gekieperd, omdat we genoeg gepraat hadden en we maar eens wat moesten gaan doen!
Tegen gastdocenten vertelde je dat “het toch zulke leuke studenten zijn”, met een liefdevolle blik erbij. Haast alsof we je eigen kinderen waren. Deze liefde voor ons als studenten en bovenal de liefde voor het vak, zorgde ervoor dat het een half jaar boordevol leerzame lol is geworden. Met slagzinnen als: Gedrag roept gedrag op, wat is je doel?, wat is je mantra? Jouw lessen werden op deze manier breder dan het leren trainingsacteren. Het ging over communicatie en gedrag. Door een half jaar lang zo ondergedompeld te zijn in deze materie werd het zelfs het avondeten met huisgenootjes een oefening in houdingen observeren en open vragen stellen. Hoe meer je ons er over leerde, hoe meer we zagen waar het allemaal toegepast kon worden.
Gelukkig blijf je je als trainingsactrice nog dienstbaar inzetten om nog vele cursisten van prachtig spel en nog scherpere feedback te voorzien. Hopelijk komen we je nog eens tegen!
Genoeg gepraat. Laten we wat gaan doen! Wij gaan verder in onze uiteenlopende carrières en passen daarin iedere dag toe wat jij ons hebt geleerd. Jij kan genieten van je welverdiende pensioen!
Froukje, dankjewel!
Jara, Marit, Nienke, Michella, Marije, Mariska, Renze, Arianthe, Petra en Marjet
