"Wat u niet wilt wat u geschiedt, doe dat ook een ander niet"...........
Als trainingsacteur word je geacht de specialist te zijn op het gebied van communicatie en gedrag. Ik probeer daar zeker naar te leven. Ik ben aardig voor mensen, geef voorrang, glimlach vriendelijk, laat mensen met 1 boodschapje voor gaan en probeer zo een blijer mens te zijn. "What goes around comes around" tenslotte, dus je weet maar nooit waar het allemaal goed voor is, toch?
Waarom betrap ik mezelf dan toch vaak op bepaald, niet helpend gedrag? Ik geef mijn zus ongevraagd advies, waar ze toch nooit naar luistert, ik maak geintjes tegen mijn moeder die ze niet snapt, maak ruzie met mensen wat nooit een andere uitkomst heeft en o wee als een dominant iemand iets doe wat ik niet waardeer: dan hou ik mijn mond stijf dicht en bevries. Ik merk dat dit vooral gebeurt met de mensen die dicht bij me staan. Je raakt verstrikt in bepaalde patronen die moeilijk te doorbreken zijn, omdat iemand nou eenmaal iets bij je wakker maakt, wat alleen die persoon op die manier kan doen. Wat ik in ieder geval geleerd heb (als trainingsacteur en door het leven zelf), is dat ik dit soort patronen steeds sneller doorzie en in me in ieder geval bewuster ben, dat ik dat doe op die manier. Dat wil niet zeggen dat ik het dan ook meteen kan aanpassen, maar de eerste stap is er.
Wat mij helpt is om compassie te voelen voor mezelf en mijn menselijke gedrag. En dat neem ik dan weer mee naar deelnemers van trainingen. Iedereen heeft zo zijn "tere plekjes"zoals een vriendin dat noemde. Dat vind ik een mooie uitdrukking. Tere plekjes, die mensen onbewust aanraken en waar je dan op een bepaalde manier op reageert. Misschien is het naïef, misschien ook niet, maar als we ons bewust zijn van elkaars tere plekjes, denk ik dat we meer begrip voor elkaar kunnen hebben en elkaar minder snel irriteren.
Ik wens jullie allemaal een fijne, liefdevolle en tere zomer toe.
Marleen van Boxel
