Op de vergadering in 2017 kwam dit onderwerp ook al ter sprake. Gebleken is dat sommige collega’s voor schamele bedragen (€ 110,- per dagdeel?) staan te werken. Het schijnt dat er bureaus zijn die dergelijke vergoedingen als standaard hanteren. Daar vinden we met elkaar wel wat van. Echter, ik vind dat op de eerste plaats een ieder verantwoordelijk is voor zijn/haar eigen keuzes. Als een collega er dus voor kiest om voor dergelijke bedragen te werken dan ga ik ervan uit dat hij/zij daar een valide reden voor heeft die primair niet aan mij of een ander is om dat te bekritiseren.
Bij de discussie over wat een goed tarief is moet het in mijn beleving daar dus niet over gaan. En evenmin of het wel of niet juist is wat bepaalde bureaus doen. Of dat er wel of geen crisis (meer) is. Bij de totstandkoming van een tarief gelden in mijn optiek in elk geval wél onderstaande criteria:
- Welke tarieven worden in het algemeen in de markt gehanteerd
- Kunnen deze tarieven marktconform worden beschouwd
- Wat is het voor soort opdracht
- Hoeveel dagen/dagdelen duurt de opdracht
- Wat wordt er van de TA verwacht
- Wel of geen voorbereidingstijd
- Wel of geen reistijd en reiskosten
Ik vind het verschil maken of ik als een soort marionet word ingezet (letterlijk meegemaakt: “Henri, daar staat je stoel. Als ik je nodig heb roep ik wel. Je hoeft geen feedback te geven, alleen als ik het je vraag”.), of dat ik betrokken word in de voorbereiding, tussentijds overleg, als een soort co-trainer fungeer (“Neem je vrijheid, we doen dit samen”).
Naast genoemde criteria is er in mijn optiek een nóg belangrijker criterium, namelijk jouw persoonlijke waarde. Ik hou bij elke opdracht er rekening mee wat ik inbreng aan kennis en expertise. Ik vind dat daar ook een prijs voor staat. Het is niet alleen het dóen maar ook adviezen geven en kennis delen en overdragen. Als TA heb je werkervaring, een opleiding of cursus gevolgd, ben je lid van de NVvT, volg je workshops en lezingen, ben je veel aan het nadenken (!) en/of doe je op een andere manieren aan persoonlijke ontwikkeling. Dat doe je niet alleen voor jezelf maar ook voor jouw klanten. Wat vind jij jezelf dus waard? En durf je daar voor te kiezen!
Toen ik in 2009 gestart was als zelfstandige kreeg ik via een oude bekende een opdracht aangeboden van 24 uur per week en maximaal 6 maanden. Dat klonk aanvankelijk heel aantrekkelijk, ook omdat ik kostwinner ben, een koopwoning heb en een gezin. De 6 maanden waren echter niet gegarandeerd (er waren omstandigheden waardoor het eerder zou kunnen stoppen) maar ik was wel verplicht 3 vaste dagen beschikbaar te zijn. Ik ging aan het rekenen en omgerekend zou ik voor € 26,25 uur gaan werken. En dan zou ik over dit bedrag ook nog inkomstenbelasting moet gaan betalen + nog een paar nadelen.
Ik heb een tegenbod gedaan maar dit werd van de hand gewezen. Het was take it or leave it. Ondanks dat ik geen tot weinig werk had, heb ik vriendelijk bedankt. Geen gemakkelijke keuze maar ik vond dat ik meer waard was en had sterk het gevoel dat er misbruik van mij en mijn situatie werd gemaakt.
Feitelijk vind ik dat je er zo in moet staan: is deze opdracht mij waard en ben ik deze opdracht waard? Haastig zeg ik er gelijk bij dat mij dat ook niet áltijd lukt. Soms moet je wat en soms overkomt het je. Het zij zo. Als het maar niet de overhand heeft.
Ik hoop hiermee een bijdrage te hebben geleverd aan dit onderwerp.
Groeten!
Henri
